My Little Art Manifesto / Mój Mały Manifest Artystyczny
PL
Oto jest Mój Mały Manifest Artystyczny. Moje rozumienie sztuki, mojej własnej z nią relacji i postanowienie kontynuacji i rozwijania tej relacji.
Sztuka.
Sztuka wynika z kreatywności. Kreatywność jest zanurzaniem ręki w bezkresnym chaosie niewytłumaczalnego, czerpaniem z rzeczywistości poza tym co uświadomione i tłumaczeniem wyłowionych przeczuć i ulotnych doznań na język ludzkich zmysłów i ludzkiego rozumienia.* Tłumaczenie to wymaga kunsztu, nigdy nie kończącego się treningu, zrozumienia ludzkiej percepcji i głębokiego zakotwiczenia emocjonalnego w nieforemnej bryle wyłowionej cząstki chaosu. Ma wtedy szansę stać się sztuką, czyli tłumaczeniem dającym odczucie zachwytu czy poruszenia wywołanego chwilowym zanurzeniem umysłu odbiorcy w świecie, do którego nie ma dostępu na codzień a do którego mógł wejrzeć dzięki doświadczeniu sztuki. W moim odczuciu sztuka musi zawierać pierwiastek transcendentalny - dawać wgląd w prawdę, nieść dobro, czy być piękną i jako taka jest niezbędnym elementem naszego życia i rozwoju. Jest przeciwwagą zastanych norm i praw, na ich stabilnym gruncie może wzrastać a owoce jej mają nie tylko karmić nasze umysły, zmysły i dusze (dla tych którzy używają tego terminu), ale i urzyźniać glebę z której wyrosły i umacniać korzenie naszej cywilizacji. Moim subiektywnym odczuciem jest, że w znacznym stopniu oderwaliśmy sztukę od tej jej najważniejszej funkcji, zmuszamy ją do służby powierzchownej zmysłowej przyjemności nie połączonej ze wzrostem duchowym i do służby największemu z bóstw współczesnego świata - mamonie.
*Ręka jest tu oczywiście jedynie symbolem, ręką można zaczerpnąć wody formując ją w kształt łyżki, ręką sięgamy w nieznane w przestrzeni fizycznej i poznajemy naturę i funkcję odkrytych przedmiotów. W chaosie zanurzamy być może umysł, zanurzamy jakieś niepoznane dotąd zmysły nie będące żadnym ze zmysłów nazwanych. „Zaczerpnięcie” to tylko przykład możliwego sposobu sięgania poza świadomość. „Nieforemna bryła” to tylko próba wizualizacji tego, co można tam znaleźć. Innymi przykładami mogą być „antena” „zanurzona” nieustannie w „nurcie” zbiorowej nieświadomości lub „wyprawa” poza granicę oddzielającą kwitnące życie od zimnego abstraktu.
Moja relacja ze sztuką - historia
Z jednym palcem zawsze zanurzonym w chaosie, nigdy nie wiedząc jak wyrazić to, czego sam nie rozumiem, czułem jednocześnie palącą konieczność wyrażenia nie znając nawet przyczyny tej konieczności. Niczym ślepe medium, bez przewodnika który by mnie poprowadził w ciemności, dławiąc się własnym brakiem umiejętności - poddawałem się. Kanały i filtry, przez które przemawiało przeze mnie Nieznane wysychały, zatykały się. Inne wypalały się w nagłych eksplozjach nieokiełznanego przepływu energii. Przestałem rysować jeszcze będąc nastolatkiem, przestałem grać na gitarze mając dwadzieścia kilka lat, straciłem zainteresowanie fotografią niedługo później. I natychmiast zacząłem znów czuć narastającą potrzebę wyrażania. Potrzeba rosła i paliła mnie od wewnątrz, lecz nie było już dróg.
Stłumienie kreatywności nie trwało długo. Zacząłem myśleć o najdawniej zarzuconym kierunku - rysunku. Początki były bardzo nieśmiałe. W latach 2012-13 zacząłem rysować wieczorami ołówkiem, na jednostronnie zużytym papierze z drukarki, przeznaczonym do wyrzucenia. W internecie znalazłem zachętę i pierwsze podpowiedzi, znalazłem ludzi podobnie jak ja próbujących nauczyć się rysunku. W internecie znalazłem przewodników i wiedzę. W roku 2014 zainwestowałem w mój pierwszy, mały tablet graficzny. Rozpoczęła się przygoda z „digital art”, rysunkiem tworzonym w programie graficznym na komputerze za pomocą tebletu i rysika. Od tej pory przeżyłem wiele zmian kierunków zainteresowań w obrębie rysynku i malarstwa tak tradycyjnego jak cyfrowego (digital), wiele momentów zwątpienia, lecz teraz już wciąż kontynuuję tę drogę inwestując w nią cały swój dostępny czas i energię. Obu mając dużo mniej niż dwadzieścia lat temu nadrabiam determinacją. Powróciłem też, w bardzo ograniczonej, hobbystycznej formie, do fotografii jako sztuki uzupełniającej i wspomagającej rozwój rozumienia treści wizualnych - kompozycji, perspektywy, wagi walorów i barw.
Nadal nie rozumiem i myślę że pewnie nigdy w pełni nie zrozumiem, co to za siła zmusza mnie (zmusza nas) do tworzenia, mimo to jednak będąc świadomym wszystkiego co opisałem, mam więcej spokoju a gromadzona mozolnie wiedza i umiejętności pozwalają w końcu po latach nieco łatwiej się wyrażać.
Moja relacja ze sztuką - obecne ramy i motywacje
Moją największą radością jako artysty jest dawać innym zadziwienie, zachwyt, zaciekawienie, inspirację, pomagać dotrzeć tam, dokąd drogi nie znając nie potrafią dotrzeć sami. Być może dawać też poczucie obcowania z pięknem (cel na którym nie skupiałem się wystarczająco do tej pory). Największą satysfakcję dają ukończone projekty, które spełniają moje własne oczekiwania. Moim nieskrywanym pragnieniem, jest zostać dostrzeżonym i docenionym by tworzyć nieskrępowanie i bez zagrożenia frustracją i zgorzknieniem. Moim największym zmaganiem jest dążenie do mistrzostwa w konkretnej dziedzinie zamiast eksploracji wciąż nowszych i nowszych form eskpresji (eksploracja powinna pozostać lecz jako dodatek i wzmocnienie struktury).
Moja relacja ze sztuką - przyszłość
Moją niezmienną wolą jest kontynuować tę, gdyby nie śmierć, nigdy nie kończącą się podróż. Oczekujcie nieoczekiwanego. Nasłuchujcie wieści.
Apel do odbiorców sztuki (wszystkich i każdego z nas)
Oto mój apel, moja prośba, moje wołanie jako człowieka, nie artysty (moją twórczość każdy sam sobie oceni, ja uważam ją za daleką od doskonałej): Poszukuj piękna, prawdy i dobra. Od dziś, od teraz. Wybieraj sztukę, która cię do nich prowadzi, tak jak wybierasz zdrowe jedzenie, czyste powietrze i miłość w relacjach z innymi ludźmi. Nikt nie powie ci, która sztuka jest tą odpowiednią, wejrzyj wgłąb siebie i szczerze odpowiedz sobie na to pytanie w prywatności własnego sumienia. Dróg jest niezliczona ilość, niewidocznych z pozoru artystów bez liku. Na powierzchni unosi się gruby korzuch nieczystości, każdy z nas musi sam wejrzeć głębiej. Bądź odważny/a.
ENG
This is My Little Art Manifesto. My understanding of Art, my own relationship with it and my resolution of continuation and developing of this relationship.
Art
Art is the result of creativity. Creativity is plunging of one's hand in to the infinite chaos of inexplicable, drawing from the reality beyond our realization and translating fished out inklings and fleeting sensations into the language of human senses and human understanding.* This translation requires craftsmanship, neverending training understanding of human perception and deep emotional anchoring in the shapeless lump of chaos. Then it has a chance to become art, that is, a translation that gives a feeling of delight or agitation caused by a momentary immersion of the recipient's mind in a world that he or she cannot access on a daily basis and which he or she could look into thanks to the experience of art. In my opinion, art must contain a transcendental element - provide insight into the truth, bring good or be beautiful and as such it is an essential part of our life and development. It is a counterweight to the existing norms and laws, it can grow on their stable ground, and its fruits are not only to nourish our minds, senses and souls (for those who use this term), but also to cultivate the soil from which they grew and strengthen the roots of our civilization. My subjective feeling is that we have largely detached art from its most important function, we force it to serve superficial sensual pleasure not connected with spiritual growth and to serve the greatest deity of the modern world - mammon.
*The hand is but a symbol here naturally, the hand can draw water when formed into the shape of a spoon, the hand reaches into the unknown in physical space and we get to know the nature and function of discovered objects. It may be the mind that we immerse in chaos, or the unknowable senses of sort that are not any of the named ones yet. "Drawing" is just an example of a possible way to reach beyond consciousness. The "shapeless lump" is just an attempt to visualize what can be found there. Other examples are the "antenna" "immersed" constantly in the "current" of the collective unconscious, or the "voyage" beyond the boundary separating flourishing life from the cold abstract.
My relationship with art - history
With one finger always plunged into the chaos, never knowing how to express what I did not understand myself, I felt at the same time an urgent need to express without even knowing the reason for it. Like a blind medium, with no guide to show me the way in the dark, choking on my own lack of skill, I was giving up. The channels and filters through which the Unknown spoke dried up, clogged. Others burned out in sudden bursts of unbridled energy flow. I stopped drawing when I was a teenager, stopped playing guitar in my twenties, lost interest in photography shortly after. And immediately I began to feel the growing need to express again. The need grew and burned me inside, but there were no more roads.
The suppression of creativity didn't last for long. I started to think about the direction I had abandoned as the first one - drawing. The beginnings were very shy. In the years 2012-13 I started to draw in the evenings with a pencil, on a one-sidedly used paper from the printer, destined to be thrown away. I found encouragement and first hints on the internet, I found people just like me trying to learn to draw. I slowly found guides and knowledge on the internet as well. In 2014, I invested in my first small graphic tablet. The adventure with "digital art" began, a drawing in a graphics program on a computer with a tablet and stylus. Since then, I have experienced many changes in the directions of interest in drawing and painting, both traditional and digital, many moments of doubt, but now I still continue this path by investing all my available time and energy in it. Having both of them a lot less than twenty years ago, I make up for it with determination. I also returned, in a very limited, hobby form, to photography as a complementary art supporting the development of understanding of visual content - composition, perspective, and the importance of values and colors.
I still do not understand and I think that I will probably never fully understand what this force is that compels me (us) to create, but still being aware of everything I have described, I have more peace and the painstakingly accumulated knowledge and skills allow, after many years, to express yourself a bit easier.
My relationship with art - current framework and motivations
My greatest joy as an artist is to give others amazement, wonder, curiosity, inspiration, helping to reach places, they cannot reach alone and not knowing the ways. Perhaps also to give a feeling of communing with beauty (a goal that I haven't focused enough on so far). The greatest satisfaction give completed projects that meet my own expectations. My undisguised desire is to be noticed and appreciated to create unrestrained and without the risk of frustration and bitterness. My biggest struggle is striving for mastery in a specific field instead of constant exploring newer and newer forms of expression (exploration should remain but as an addition and strengthening the structure).
My relationship with art - the future
It is my unchanging will to continue this never ending, were it not for death, journey. Expect the unexpected. Listen out for news.
An appeal to the receiver of art (all and each of us)
Here is my appeal, my request, my call as a man, not as an artist (everyone will judge my work for themselves, I consider it far from perfect): Seek beauty, truth and goodness. From today, from now. Choose the art that guides you to them, just like you choose healthy food, clean air, and love in relationships with other people. Nobody will tell you which art is the right one, look inside yourself and answer this question honestly in the privacy of your own conscience, there are countless ways and countless seemingly invisible artists. There is a thick foam coat of dirt on the surface, each of us has to look deeper on our own. Be brave.
_____