największa moc zła - wpis kiczowaty ale potrzebny mi / the greatest power of evil - a kitschy but necessary entry for me
PL
Największa moc zła jest chyba taka, że oszujuje nas i mami kompletnie (zbyt często)
Sprawia że je lekceważymy tak długo jak się da i jeszcze dużo dłużej. W kółko i w kółko, niezmiennie.
Niezależnie jak bardzo żałuję złego uczynku, w głębi już od samego początku daję się oszukać. „To wcale nie tak trudno robić dobrze, nie tak trudno następnym razem się nie potknąć, teraz gdy już wiem”. I już furtka dla następnego potknięcia pozostaje otwarta, bo to co kryje się pod tymi na wpół uświadomionymi sobie zapewnieniami o własnej sile i odporności na podszepty złego, to tak na prawdę chęć uczynienia tego samego ponownie i to jak najszybciej. Jeśli zlekceważyć powagę sytuacji, będzie przecież znacznie łatwiej. To przecież tylko drobnostka. „Na pewno dam sobie radę, tak tak, teraz już nie muszę o tym myśleć.”
Działa to zwłaszcza niezwykle silnie w zaniechaniu czy umyślnej ślepocie (willful blindness), wtedy gdy zło nie jest świadomym uczynkiem a brakiem działania, gdzieś na granicy świadomości. Niemal uświadomione, ale świadomie wyparte z myśli.
A może największa moc zła to ta, że gdy już je zauważymy to przesłania nam ono całą resztę rzeczywistości?
Wydaje się triumfować, kompletnie przeważać dobro które wydarza się jednocześnie. Ciężko jest dostrzec dobro, docenić je, ujrzeć w pełnej jego wartości. Znacznie łatwiej zauważyć zło i skupić na nim uwagę. Dobro jest zazwyczaj jak budowanie. Powolne, mozolne, ciche, długotrwałe budowanie. Pozornie nic się nie zmienia w ciągu minuty, godziny, dnia, a może nawet roku, ale jeśli skupimy się przez chwilę i wspomnimy przeszłość, okaże się że świat zmienił się na lepsze. Zło jest zazwyczaj jak burzenie. Efektowny wybuch, dużo hałasu, nagła zmiana (bywa i całkiem na odwrót ale i wtedy, zdaje mi się, nie doceniamy tego dobra, a ze złem robimy to co opisywałem w poprzednim akapicie).
Lub największa moc zła to to, że w ogóle istnieje.
Nie daje spokoju, drażni, męczy, obezwładnia. Nigdy nie odpuszcza.
I, paradoksalnie, pozawala nam poznać czym jest dobro, w kontraście. I świadomie wybrać kierunek.
ENG
The greatest power of evil is probably that it deceives us and deludes us completely (too often)
It makes us ignore it for as long as possible and much longer. Over and over and over again, invariably.
No matter how much I regret a bad deed, deep down I've been fooled from the very beginning. "It's not so hard at all to do the right thing, not so hard next time not to stumble, now that I know". And the door is already open for the next stumble, because what is hidden under these half-conscious assurances of my own strength and resistance to the whispers of the evil one, is in fact a desire to do the same thing again, and as soon as possible. After all, if you ignore the seriousness of the situation, it will be much easier. It is, after all, only a small thing. "Surely I can handle it, yes yes yes, now I don't have to think about it anymore."
This works especially extremely strongly in omission or willful blindness, when evil is not a conscious act but a lack of action, somewhere on the border of consciousness. Almost conscious, but consciously denied from thought.
Or perhaps the greatest power of evil is that once we notice it, it obscures all the rest of reality?
It seems to triumph, to completely outweigh the good that happens at the same time. It is hard to see the good, to appreciate it, to see it at its full value. It is much easier to notice the bad and focus on it. Good is usually like building. Slow, laborious, quiet, long-term building. Seemingly nothing changes in a minute, an hour, a day, or maybe even a year, but if we focus for a moment and remember the past, we find that the world has changed for the better. Evil is usually like demolition. A spectacular explosion, a lot of noise, a sudden change (sometimes it is the other way around, but even then, I think, we underestimate the good, and with evil we do what I described in the previous paragraph).
Or the greatest power of evil is that it exists at all.
It is relentless, irritating, agonizing, overpowering. It never lets go.
And, paradoxically, it allows us to know what good is, in contrast. And consciously choose the direction.
_____
____________________
Unless otherwise noted, the content of this site is licensed under CC BY-SA 4.0.
© deerbard