Pierwszy dzień szkoły - szybki strumień uczuciowo myślowy / First day of school - a quick stream of feelings and thoughts
PL
Ciemne labirytny starych korytarzy, przemowa w stylu urzędowo-wojskowym, nauczycielka która wygląda jak senator Palpatine i ewidentnie jest nieszczera, sztuczna i sztywna. Pierwszy dzień szkoły dla klasy pierwszej i zerówki. Najgorsze cienie wyłażą z ciemnych kątów wypartych wspomnień. Patrzę na moją córkę i płaczę w środku, bo na zewnątrz staram się nie okazać emocji. Jak to możliwe, że nic się nie zmieniło? Przeniosłem się w czasie o ile lat? Trzydzieści do własnego dzieciństwa? Pięćdziesiąt? Siedemdziesiąt? Do wspomnień rodziców, dziadków, kolektywnego narodowego wspomnienia społeczeństwa od początku tego systemu? W głowie znów nagle po latach samo wybrzmiewa zapomniane „We don't need no education”. Przestałem potrzebować tej melodii, przestałem ją czuć. W moim życiu rzeczy się zmieniły. Teraz zrozumienie powraca falą niepokoju i przygnębienia. Moje geny odrodziły się i przeżyją to samo w swej nowej, piękniejszej formie. Może ona przeżyje to lepiej. Chciałbym jednak, żeby przeżywała co innego. I nie mogę jej tego zapewnić. Do mieszanki dodaje się poczucie winy.
EN
Dark labyrinths of old corridors, an official-military style speech, a teacher who looks like Senator Palpatine and is clearly insincere, fake and stiff. The first day of school for zero and first grade and kindergarten. The worst shadows emerge from the dark corners of repressed memories. I look at my daughter and cry inside, because on the outside I try not to show emotion. How is it possible that nothing has changed? I have moved back in time by how many years? Thirty to my own childhood? Fifty? Seventy? To the memories of parents, grandparents, the collective national memory of society since the beginning of this system? The forgotten "We don't need no education" suddenly plays again in my head again after so many years. I no longer needed this melody, I no longer felt it. Things have changed in my life. Now understanding returns with a wave of anxiety and depression. My genes have reborn and in their new, beautiful form they will experience the same thing. Maybe she will experience it better. However, I would like her to experience something different. And I can't provide it to her. Guilt adds to the mixture.
_____